Na de verkiezingen gaat de kapitalistische klasse door in de klassenoorlog tegen de werkende mensen

De verdeling van de ministerszetels tussen de verschillende partijen voor de federale regering belooft nog wat tijd te nemen. Maar het patronaat heeft niet op de nieuwe regering gewacht om weer aan te vallen. Geen regering nodig voor Delhaize, Bosch, ESB, HP, Proost, enz. om te ontslaan en talrijke werkers van hun loon te ontdoen. Volgens De Standaard zijn er alleen in de laatste 33 dagen na de verkiezingen 4000 ontslagen die aangekondigd.

En hoeveel andere schadelijke plannen zijn er nog in de laden liggen? Nee, de kapitalistische klasse is niet gestopt met haar aanval tegen de werkende mensen.

Zelfs de grote media die volledig in dienst worden gesteld van de voetbalspektakels om zogezegd iedereen samen te brengen onder de nationale vlag kunnen niet helemaal deze klassenoorlog verbergen die het patronaat tegen de werkers voert. De achteruitgang die de arbeidersklasse ondergaat is te omvangrijk, en de rijkdom die aan de tegenpool van de maatschappij, aan de kant van de kapitalisten, wordt opeengestapeld, is te groot.

Het zijn hun winsten of onze lonen, het zijn zij of wij.

De rol van de regeringen in deze oorlog is zeker niet die van een scheidsrechter boven de spelers. Ze staan aan de kant van de rijken, van diegenen die zich verrijken met het werk van de arbeiders en van de bedienden. Ze zijn ten dienste van de patronale klasse en geen enkele toekomstige minister denkt er eens na de macht van de bevoorrechte rijken aan te klagen.

Dan, mocht de nieuwe regering nu rechts zijn met de N-VA of mocht de PS toch uiteindelijk aan de macht terugkomen, is het regeringsprogramma al geschreven: het zullen nieuwe besparingen in de openbare diensten zijn, in de gezondheidssector, de pensioenen, het onderwijs en alles wat nuttig aan de bevolking is. Het zullen nieuwe verlagingen van de pensioenen, nieuwe verlagingen van de lonen, … en grote woorden om ons de berusting te preken.

Als er ontslagen zijn, als de lonen dalen, zeggen ze dat dit het gevolg is van de crisis en van de concurrentie uit het buitenland, terwijl dit allemaal eigenlijk de keuze is van de grote burgerfamilies die liever hun winsten dan de banen behouden.

Ze zeggen ook dat er moet bespaard worden in het onderwijs of in de gezondheidssector, omdat men boven onze stand zouden leven, maar dit is vals: het is omdat het overheidsgeld is gebruikt om de banken en de speculanten er bovenop te helpen.

Ze zouden ons willen doen geloven dat de pensioenen moeten dalen omdat men langer leeft, terwijl het de kapitalisten zijn die een steeds groter deel van de rijkdom voor zich nemen, de rijkdom die van het werk komt.

Maar de werkers kunnen zich er niet bij neerleggen hun werk te verliezen, ze kunnen zich niet neerleggen bij de massawerkloosheid, de veralgemening van de lage lonen, de ouderen in de ellende zien vallen en de jongeren met de uitbuiting van de 19de eeuw zien moeten omgaan. Er is geen andere keuze: de werkers moeten hun levensbelangen verdedigen tegen het patronaat en de regering die in zijn dienst staat.

Het is crisis en de zaken zijn minder goed? Misschien, maar het zijn niet de werkers die hiervoor moeten opdraaien. Het zijn de kapitalisten die zich verrijkt hebben die moeten betalen. Dat men van de huidige en vorige winsten nemen om het werk onder iedereen te verdelen, zonder loonverlies.

Deze strijd zal men allemaal samen moeten voeren. Of men nu postbode, kassierster bij Delhaize, onderwijzer of arbeider in de staalindustrie is, of men nu als interimmer werkt, met een vast contract of als ambtenaar, of men nog steeds een job heeft of niet meer, of men nu Nederlands of Frans spreekt, men zal in ieder geval weer met de strijd moeten hervatten, een strijd die alle werkers samenbrengt, al diegenen die hun werk moeten verkopen om te leven.

De kracht van de werkers is er. Ze zit in het feit dat niets kan waargemaakt worden, wagens niet gemaakt worden, treinen niet rijden, vliegtuigen niet opstijgen, zonder dat de werkers het willen. En als de patroons werkers nodig hebben om hun kapitaal te doen opbrengen, hebben de werkers in tegendeel geen nut aan patroons van wie de enige functie is de vruchten van hun werk te beroven!