Het zal niemand verbazen dat de herdenking van 8 mei door De Wever, Macron, Trump en andere bourgeoisleiders werd aangegrepen om zich voor te doen als voorvechters van de vrede, terwijl ze ons oproepen de rijen te sluiten tegenover de nieuwe gevaren van oorlog.
Dezelfde mensen die militaire budgetten opblazen, nieuwe soldaten rekruteren, gepantserde gevechtsvoertuigen bestellen en met nationalistische leuzen zwaaien om de bevolking in het gareel te krijgen… Dezelfde mensen die Netanyahu’s regering steunen terwijl zijn leger etnische zuiveringen uitvoert in Gaza, roepen op tot een “plicht tot herdenken”, zodat “zoiets nooit meer zal gebeuren”.
Deze hypocrisie van de imperialistische heersers is een poging om mensen te doen vergeten, met eeuwige morele waarden, dat de verschrikkelijke slachting en het immense veld van ruïnes die de Tweede Wereldoorlog heeft voortgebracht het product waren van economische oorlogvoering tussen rivaliserende kapitalisten.
Beweren dat de oorlog van 39-45 een oorlog van democratie tegen fascisme was, is een mystificatie. Het was een oorlog om de wereld te verdelen tussen rivaliserende imperialisten, net zoals de Eerste Wereldoorlog dat was geweest.
Beweren dat de oorlog van 39-45 een oorlog van democratie tegen fascisme was, is een mystificatie. Het was een oorlog om de wereld te verdelen tussen rivaliserende imperialisten, net zoals de Eerste Wereldoorlog dat was geweest.
In Italië en Duitsland had de bourgeoisie de fascistische regimes van Mussolini en Hitler gebruikt om de arbeidersorganisaties te vermorzelen en vervolgens hun belangen te verdedigen tegen hun Franse en Britse rivalen.
Tijdens de oorlog, onder de bezetting, schaarden grote delen van de Belgische en Franse bourgeoisie zich achter respectievelijk Léon Degrelle en maarschalk Pétain. De beslissing van de kapitalisten om dictatoriale of zelfs fascistische regimes te steunen, die bereid waren de ergste vormen van geweld te gebruiken, was een politieke beslissing om hun economische en financiële belangen te verdedigen.
De ontelbare gruwelen van 39-45, waarvan Hitlers genocide op miljoenen Joden en zigeuners een van de meest schokkende was, waren het verrotte product van een rottende kapitalistische economie.
De echte plicht om te herdenken is te onthouden dat zolang de economie gebaseerd is op de uitbuiting van arbeid, het kapitalistische systeem nieuwe broederoorlogen zal voortbrengen.