Om hun toestand te verbeteren, kunnen de werkers alleen op hun strijd rekenen !

Emmanuel Macron is herkozen tot president van de Franse Republiek. Ondanks het feit dat hij net vijf jaar president is geweest ten dienste van de rijksten en de levensstandaard van de werkende bevolking heeft verlaagd, met name door te snijden in de pensioenen en de werkloosheidsuitkeringen, werd hij herkozen tegen de extreemrechtse kandidaat, de miljonair en racist Marine Le Pen.

Na de eerste verkiezingsronde wierp Macron zich op als muur tegen extreemrechts, ook al is dat sterker uit zijn vijfjarige ambtstermijn geworden! Macron is een verklaarde vijand van de arbeiders en zijn verkiezing neemt de dreiging van extreemrechts niet weg, want de verkiezingsnederlaag van Le Pen mag de groei van extreemrechts, de toenemende druk van zijn walgelijke ideeën op de samenleving en de reactionaire krachten die in het hart van het Staatsapparaat zitten, bij de politie en het leger, niet verhullen.

Extreemrechts wordt versterkt door de crisis die een groeiend deel van de bevolking in de ellende stort. Om haar winsten te kunnen handhaven, heeft de bourgeoisie wellicht steeds autoritairdere regeringen nodig, die bereid zijn sociale opstanden de kop in te drukken met behulp van de politie of het leger, zo nodig aangevuld met hulptroepen van extreemrechts. Daartegen zal Macron, als goede dienaar van de belangen van de bourgeoisie, zich niet verzetten.

Om extreemrechts serieus te bestrijden, om de reactionaire evolutie van de maatschappij een halt toe te roepen, moeten we de wortels van het kwaad aanpakken: de economische organisatie die ongelijkheid en armoede voortbrengt. We moeten deze sociale orde, die gedomineerd wordt door een minderheid van bevoorrechte rijken, omverwerpen, evenals het politieke systeem dat haar in staat stelt zichzelf in stand te houden.

En de arbeiders, die aan de basis staan van het scheppen van alle rijkdom, die de hele maatschappij doen draaien, zijn de enigen die haar kunnen veranderen. Zij zijn de enige kracht die ons een ander perspectief kan bieden dan de economische chaos en de oorlog waarheen de huidige leiders ons leiden.

Er is geen reden om op te geven of om ontmoedigd te zijn. De kracht van de werkers ligt niet in de stembus, maar in hun collectieve strijd, stakingen en demonstraties. 

Niet meer in Frankrijk dan hier zijn het de regeringen die de macht hebben. Zij regeren slechts in het belang van de bourgeoisie. Het is de bourgeoisie die de echte macht in handen heeft, want het is de bourgeoisie die de lonen vaststelt, mensen aanneemt of ontslaat, de prijzen bepaalt… volgens haar eigen privé belangen. Met de verergering van de economische crisis wordt de klassenstrijd onder leiding van de grote bourgeoisie steeds heviger. Om haar winsten te redden is de bourgeoisie vastbesloten de werkers te laten betalen, door de werkritme op te drijven, werkers te ontslaan, de prijzen te verhogen… en in haar concurrentiestrijd om nieuwe markten te veroveren sleept zij de wereld voortdurend mee in nieuwe oorlogen.

Oekraïense arbeiders sterven vandaag onder de bommen, zoals de Irakezen gisteren, de Syriërs en vele anderen. De arbeiders van Rusland lijden ook onder een oorlog die zij niet hebben gewild en waarin zij geen belang hebben. De arme massa’s van het Afrikaanse continent worden door de snel stijgende voedselprijzen tot de hongerdood gedreven. En in rijke landen, zoals hier, betalen we nu al voor de oorlog door inflatie en werkloosheid en kunnen we morgen op het slagveld worden geduwd.

Maar dit is niet onontkoombaar. Werkers zijn een enorme sociale kracht. Wat hen ontbreekt zijn de middelen om zich te organiseren en te verenigen om voor hun collectieve belangen te strijden. Wij moeten weer de perspectieven van de sociale revolutie opvatten en opnieuw een partij opbouwen die een strijdorganisatie is. Een organisatie die zowel in staat is om de belangen van de werkende klasse te verdedigen in alle dagelijkse strijd, als bereid is om tot het einde te gaan met het doel het kapitalisme omver te werpen. Alleen de strijd van de werkers zal de bazen, de grote bourgeoisie en hun politieke klerken doen terugkrabbelen. Onze toekomst hangt van ons allemaal af!