De leiders van de imperialistische wereld hebben op de drievoudige top van de NAVO, de G7 en de Europese Unie in Brussel om beurten herhaald dat zij geen oorlog willen… terwijl zij drastische verhogingen van hun militaire budgetten aankondigden, de versterking van de strijdkrachten in Polen, de Baltische Staten, Hongarije, Slowakije, Roemenië en Bulgarije, en de ondersteuning van de oorlogsinspanningen in Oekraïne met 500 miljoen euro extra alleen al voor de Europese Unie.
In feite heeft de oorlog een nieuwe dimensie gekregen.
Steden met een bevolking van bijna een miljoen, zoals Kharkiv of Marioepol, worden nu massaal gebombardeerd door het Russische leger. Hele wijken zijn verwoest en het aantal burgerslachtoffers loopt nu in de duizenden.
Poetin rekende waarschijnlijk op een korte interventie en een snelle ineenstorting van de Oekraïense macht, maar het tegendeel is gebeurd. En nu betekent de spiraal dat niemand kan zeggen wanneer deze oorlog zal eindigen of wat de repercussies zullen zijn. Wat zeker is, is dat ze wereldwijd zullen zijn.
Nu al ondervinden steeds meer bedrijven in Europa bevoorradingsproblemen. In de auto-industrie zijn de bevoorradingsketens onderbroken: kabelbomen, leder, carbon black, dat nodig is voor de fabricage van banden, enz. hebben VW en Michelin ertoe genoopt de productie in verschillende fabrieken op te schorten. Nikkel is vier keer zo duur geworden. De prijs van olie en andere grondstoffen explodeert. De levensmiddelenindustrie vreest tekorten aan graan, zonnebloemolie en kunstmest.
Een groot aantal bijkomende onzekerheden verstoort het economische machtsevenwicht en zal de handelsoorlog aanwakkeren.
In arme landen zullen de gevolgen waarschijnlijk nog erger zijn. De sterke stijging van de tarweprijzen is een voorbode van “humanitaire rampen met een sterke toename van armoede en honger”, aldus een van de hoofden van het Internationaal Monetair Fonds. Dit betekent dat in Afrika, het Midden-Oosten en India hongersnoden zullen uitbreken onder miljoenen mensen. Ze zullen zeker tot opstanden leiden. En de leiders van deze landen kunnen proberen de woede van de massa’s om te leiden in nationalisme en oorlog, om mensen tegen elkaar op te zetten, bijvoorbeeld tussen India en Pakistan, of tussen Marokko en Algerije. Het is maar een kleine stap van een handelsoorlog naar een oorlog, vooral in een wereldeconomie in crisis.
De regeringen en de media proberen ons nu al erbij in te lijven. Zij voeren ons toespraken over “de rechten der volkeren”, over “vrede” en “vrijheid”, waarvan Europa, de Verenigde Staten en de andere NAVO-landen de hoeders zijn. De Verenigde Staten als verdediger van de rechten van volkeren? Zij zijn de grootste oorlogsstokers! In Oekraïne hebben ze de spanning flink opgevoerd. En nu, in Azië, doen ze het weer, profiteren ze van de situatie om de druk op China op te voeren. Terwijl hij beweerde geen “nieuwe koude oorlog” met China te willen, dreigde de Amerikaanse president China omdat zijn diplomatieke verklaringen tegen Rusland niet krachtig genoeg waren.
En België maakt er deel van uit. Niet voor niets is het hoofdkwartier van de NAVO gevestigd in België, een betrouwbare partner bij alle interventies, van Afghanistan tot Mali, via Irak en Syrië. En daar profiteert de Belgische wapenindustrie van.
In deze oorlog hebben de uitgebuitenen geen partij. Die van Poetin is niet beter dan die van de NAVO. De dictatuur tegen het Russische volk is verschrikkelijk en enkele maanden geleden was het het Russische leger dat de bevolking van Kazachstan onderdrukte die in opstand kwam tegen de hoge kosten van levensonderhoud. En daar had Poetin de zegen van de NAVO-leiders.
Het kapitalisme leidt de wereld naar een ramp met de huid van de volkeren. Met de oorlog in Oekraïne is het duidelijk dat het niet de Russische of Oekraïense oligarchen zijn die de bommen in het gezicht krijgen of over de weg moeten vluchten, alles achterlatend!
Het zijn de arbeiders van de wereld die de prijs zullen betalen. Maar de uitgebuitenen vormen een aanzienlijke kracht die in staat is deze smerige wereldorde omver te werpen. Wat hun ontbreekt zijn de middelen om zich te organiseren en te verenigen om voor hun klassenbelangen te strijden. Laten we dus niet lopen in het gareel van hun kwade belangen. Laten we onze eigen kant beginnen te organiseren om onze eigen belangen als arbeiders te verdedigen. Dit is het enige kamp dat geen belang heeft bij oorlog, omdat het het kamp is van al diegenen die niemand uitbuiten.