Nogmaals neemt een PS-kopstuk ontslag wegens “niet-ethische” persoonlijke verrijking. Er wordt Yvan Mayeur, burgemeester van Brussel, verweten dat hij zitpenningen heeft gekregen voor zijn mandaat als bestuurder van de Brusselse vzw Samusocial die voor opvangcentra voor daklozen zorgt. Met 140 euro per vergadering hebben Mayeur en de voorzitster van het Brusselse OCMW, Pascale Peraïta, in 2016 ieder 18 900 euro gekregen, wat dan 10 vergaderingen per maand maakt, gedurende 12 maanden per jaar. Een hoog aantal vergaderingen, zo hoog dat het zeer dubieus wordt dat ze allemaal plaatsgevonden hebben.
Dit is choquerend en in eerste instantie voor de werkers van de Samusocial en andere verenigingen die jaar in jaar uit hun best doen om minstens wat levensnoodzakelijk is te brengen aan diegenen die niets hebben. Onzekere en slecht betaalde contracten is hun lot. En ze stuiten op het eeuwige antwoord dat alle werkers uit de sectors die nuttig zijn aan de bevolking, kennen: er is geen geld. En vaak zijn het vrijwilligers die zich buiten hun werkuren mobiliseren om warme maaltijden te brengen in de stations of om mensen te helpen naar nachtcentra die enkel in de winter open zijn.
Maar de kamerleden die zich opwinden over de poencultuur bij de profiteurs van de PS, doen alleen maar de aandacht af te leiden. En het is niet verbazend: alle vertegenwoordigers van de regeringspartijen zijn medeplichtig van het echte schandaal dat de grenzeloze verrijking is van een minderheid aandeelhouders en kapitalisten, terwijl het aantal daklozen en de armoede aan de andere kant van de maatschappij omhoog geschoten zijn.
Ja, in de hoofdstad van Europa waar de lobby’s van de grote wereldfirma’s vergaderen, waar men over de miljarden beslist die cadeau worden gegeven aan de bedrijven en aan de banken, waar men zoveel luxeartikelenwinkels kan vinden, in deze zo rijke stad zijn er mensen die aan de kou en aan de honger sterven. In 2016 heeft men er 72 geteld, een duidelijke stijging sinds 2015 toen er 23 mensen op straat waren gestorven.
Meer dan een derde van de bevolking van de hoofdstad leeft onder de armoedegrens, 20% hangen van sociale hulp of van werkloosheidsuitkeringen af. En hoeveel jongeren en vrouwen die uitgesloten zijn van de werkloosheid wegens de maatregelen van de regering Di Rupo met de deelname van de 8 grote partijen, zullen in de komende maanden op straat verjaagd worden? Ze zullen er gezinnen van migranten vinden die achtergelaten worden en in onmenselijke toestanden overleven langs de spoorwegen.
Dit is wat ondragelijk, immoreel, verachtelijk is, want de rijkdom en de middelen om de hele mensheid in staat te stellen waardig te leven, zijn er. Maar de rijkdom die door de werkers uit de hele wereld gemaakt wordt, wordt gepakt door een handvol rijken. Ze worden verspild in de speculatie, in de luxeproducten en de wapens die altijd goed opbrengen.
Wat de zogenaamde socialistische partijen betreft, door het vooruitzicht achtergelaten te hebben van een revolutionaire verandering van de maatschappij door de werkers zelf, hebben ze zich ten dienste gesteld van het kapitalisme. Ze zijn goede bestuurders geworden van de zaken van de burgerij, en hebben haar levensstijl en geldzucht overgenomen.
Hier in België, naast meer dan 30 jaar deelname aan diverse regeringen, is de toewijding van de socialistische partij aan het kapitalistische belang standvastig geweest. Ze heeft meegedaan aan alle cadeaus aan het patronaat, aan de verlagingen van sociale bijdragen die dan de kassen van de sociale zekerheid leegmaken, aan de verlagingen van de vennootschapsbelasting, tot aan de invoering van de notionele interesten die het mogelijk maken voor de multinationals de belastingen bijna volledig te verduisteren. En de socialistische leiders hebben ook meegedaan aan alle vormen van bezuinigingspolitiek die bedoeld waren deze cadeaus voor de rijksten te financieren.
Het drinkgeld dat ze zich toestaan op eigen zak te steken voor hun trouwe dienst is choquerend, maar weegt niet veel tegenover de miljarden die zich opstapelen in de kluizen van de grote burgerij dankzij al hun maatregelen.
Voor de werkers is het dus zinloos om van de ministers en leiders van deze maatschappij te eisen dat ze schone handen hebben terwijl ze de kapitalistische klasse helpen om onze zakken leeg te maken. Dit is niet mogelijk omdat het kapitalisme hand in hand gaat met de corruptie. Wat nodig is, is de strijd voor de controle van de werkers op de rijkdom die ze creëren, om te weten waar die naartoe gaat en wat ermee gedaan wordt. Samen met de strijd om dat onmenselijk systeem omver te werpen dat al lang ongegrond is geworden door oorlogen, ellende en corruptie te veroorzaken!