De Parti socialiste in crisis… zoals het kapitalisme

Het is paniek binnen de Waalse socialistische partij.  De diskrediet is zo groot dat de PS volgens de laatste peilingen haar positie van eerste partij in Wallonië zou verliezen, de plaats die ze sinds meer dan een halve eeuw bezet… en de PTB (PVDA) de tweede plaats zou innemen. Maar de verkiezingen zijn niet morgen en de peilingen vergissen zich vaak!

De onthullingen over het Publifin schandaal, aanzienlijke mensen in de PS die zich in de overheidskas bedienen ten nadeel van de bevolking, inkomens van één miljoen euro per jaar krijgen, terwijl de PS de bezuinigingspolitiek aan de meerderheid van de bevolking oplegt, dat allemaal zal veel kiezers van de Parti socialiste afleiden.

De leiders van de PS hebben zolang deelgenomen aan regeringen ten dienste van de burgerij dat ze zich nu gedragen als burgermensen aan wie alles toekomt, die geen enkel probleem hebben met het zich bedienen in de collectieve goederen om hun zakken te vullen, en door tegelijk een diepe minachting te tonen voor de werkende mensen.

Zo werkt het hele kapitalistische systeem: zij die alles maken, die alles in de maatschappij doen draaien, die noodzakelijk zijn, zijn ook zij die het minst verdienen… als ze nog werk hebben. Wat zij betreft voor wie het er alleen om ging in een kapitalistische familie geboren te worden, erven ze van kapitalen, bedrijven en het recht om miljarden winsten aan de bevolking te pakken. De aanzienlijke mensen van de PS zijn alleen maar hun schoon betaalde lakeien.

Want alleen de naam kan nog herinneren aan het doel van de socialistische partijen in de 19de eeuw: het socialisme. Ze liepen toen niet naar ministerszetels om de burgerij te bedienen, neen, ze pleitten voor de organisatie van de werkers op wereldniveau en hun bewustwording van de nood van de omverwerping van het kapitalisme om een maatschappij te bouwen zonder de uitbuiting van de mens door de mens!

Tegenover deze georganiseerde arbeidersklasse is de burgerij verplicht geweest wat op te geven. Veel hervormingen zijn verkregen die het lot van de arbeiders verbeterden.

Rond het einde van de 19de eeuw keerde een stroming van de socialistische beweging de rug toe tegen dit revolutionaire vooruitzicht en beperkte die zich tot hervormingen in het kader van het kapitalisme.

In 1914, om de koloniën te verdelen, hebben de Franse, Britse en Duitse burgerijen de wereld in een wereldslachtpartij meegetrokken. Deze reformistische leiders van de socialistische partijen hebben zich bij hun respectievelijke burgerijen gevoegd en hebben de werkers tot de oorlog opgeroepen! Zo hebben ze de werkers verraad door zich ten dienste van het kapitalisme te stellen.

Sindsdien hebben de bezitters van deze wereld altijd op de socialistische partijen kunnen rekenen als het erom ging de werkers te verraden om de kapitalistische orde te behouden.

Ze hebben ertoe bijgedragen met de kapitalistische regeringen de arbeidersrevolutie van 1917 af te zonderen, een dodelijke burgeroorlog op te leggen, de Russische bevolking te verhongeren, wat de dictatuur van Stalin heeft veroorzaakt, over de communistische partij en over de hele bevolking.

De prijs was hoog: een tweede wereldoorlog om de koloniën te verdelen. De kapitalisten stuurden opnieuw miljoenen werkers en boeren ertoe elkaar te doden.

Met tien à twintig jaren verbetering in Europa, deels dankzij de heropbouw van alles wat de oorlog had vernield, en vooral dankzij de plundering van de derde wereld, bleek een periode welvaart te komen. De socialistische partijen verspreiden de illusie dat dit dankzij hen was.

Maar vanaf de jaren 70 zakte het kapitalisme weer in nieuwe crisissen weg. Fabriekssluitingen, bezuinigingspolitiek, privatiseringen van openbare diensten, loonverlagingen… de burgerij versterkte zijn aanval tegen de werkers om wat ze de laatste decennia had toegestaan terug te nemen. En de socialistische partijen, met de hulp van de syndicale apparaten, namen deel aan deze antiarbeiderspolitiek, en soms hebben ze die zelf uitgevoerd.

De illusie die door de socialistische partijen verspreid is dat er een compromis kan zijn met het patronaat, wordt door de realiteit van de crisis zonneklaar weerlegd. Om het hoofd te bieden aan dat systeem in failliet dat, ondanks alle technologische vooruitgang van de jongste jaren, de mensheid nog steeds in de barbarij houdt, zullen de stembriefjes niet voldoen. Daarentegen moet men het vooruitzicht verdedigen van de eerste socialisten: de omverwerping van het kapitalisme!

Het zijn niet de kamerleden die de macht hebben, maar diegenen die de kapitalen en bedrijven bezitten. Daarom zal men hen uiteindelijk moeten onteigenen, iets wat georganiseerde en bewuste werkers kunnen doen.