De collectief van Afghaanse asielzoekers heeft de Belgische politici die beweren dat de Vlamingen meer gekant zijn tegen hen dan de Walen, letterlijk opgevat en heeft op 11 januari besloten om door Vlaanderen een mars te organiseren om hun toestand en hun strijd bekend te maken. De Afghaanse vluchtelingen eisen hun regularisatie, het asielrecht om aan hun land in oorlog te ontsnappen. En als ze natuurlijk, zoals in Wallonië, vijandige reacties hebben gekregen heeft hun actie ook aan veel mensen de gelegenheid gegeven om hun sympathie en steun te uiten. In elke stad zijn er tekens van solidariteit en respect gekomen van jonge mensen, gezinnen, vakbonds- of humanistische organisaties. Maaltijden, dekens, droge sokken zijn gegeven door anonieme mensen die wel weten wat het woord solidariteit betekent.
In Merchtem hebben de 200 Afghaanse deelnemers halte gehouden voor het huis van de staatssecretaris voor asiel, de Vlaamse liberale Maggie De Block, die een onverzoenlijke politiek voert tegenover de asielvragen van de Afghanen door te beweren dat « de streek van Kaboel veilig is ». De deelnemers hebben als symbool een vliegtuigticket naar de Afghaanse hoofdstad in haar brievenbus gestoken, Kaboel waar de Belgische soldaten zelf in een versterkte legerkamp leven.
Terwijl de politieke partijen hun zwakheid etaleren of in de anti-vreemdelingen demagogie zwelgen laat de moed en het militantisme van de Afghaanse vluchtelingen die van zo ver zijn gekomen, deze Walen en Vlamingen zien dat ze niet alleen zijn om deze onmenselijke politiek van de regering tegenover de vluchtelingen af te keuren.