De betogingen die in Congo gewelddadig zijn onderdrukt hebben voor een ogenblik het land aan de vergetelheid ontrukt.
Het huidige Staatshoofd Joseph Kabila probeert al maanden zijn verplichting te omzeilen en nieuwe verkiezingen niet te organiseren. Zijn rivalen die zijn plaats willen innemen roepen ertoe te betogen.
Charles Michel, als Premier van de oude koloniale macht van Congo, zegt dat hij “zeer bezorgd” is en “roept tot het respect van de rechtsstaat. Wat alleen kan via eerlijke en geloofwaardige verkiezingen”.
De rechtsstaat?! Het enige recht dat ooit in Congo heeft bestaan is sinds meer dan 400 jaar dat van de plunderaars en van de uitbuiters!
Sinds de 16de eeuw hebben de Franse en Engelse burgerijen enorm grote fortuinen opgestapeld met de handel in zwarte slaven. Later in 1886 is Congo privé eigendom geworden van Leopold II en dan in 1908 kolonie van België. Veel grote Belgische fortuinen, de koninklijke familie in de eerste plaats, komen uit de meedogenloze uitbuiting van de rijkdom in Congo: ivoor en rubber aan het einde van de 19de eeuw, palmolie, tropische houten en ertsen tot vandaag. De mooie gevels van Brussel zouden niet zonder Congo bestaan dat de Belgische burgerij in samenwerking met die uit de andere kapitalistische landen, geheel uitgeperst heeft met veel zweepslagen. Na de onafhankelijkheid in 1960 heeft de Belgische regering Mobutu gesteund, één van de ergste dictators van Afrika, omdat hij de belangen garandeerde van de kapitalistische groepen die Congo overheersten.
De plundering van Congo is helemaal niet voorbij en heeft niets van zijn wreedheid verloren. Congo is de 7de grootste leverancier in koper. Men vindt die in alle elektrische kabels in de wereld, die is nodig om treinen te doen rijden, steden te verlichten. Maar in Congo heeft maar 15% van de bevolking toegang tot elektriciteit!
Congo levert 80% van de coltan in de wereld, een zeldzame erts die zich in alle apparaten met fijne elektronica: GSM, tabletten, uitrusting voor satellieten… Dit zijn buitengewone technologische grote vooruitgang. Maar in het kapitalistische systeem komen ze tot stand in de grootste barbarij. De rivaliteit rond de coltan en andere ertsen hebben het oosten van Congo in een uiterst gewelddadige oorlog gestort, tussen een heleboel gewapende bendes die terreur op de bevolking uitoefenen en die al een paar miljoenen doden heeft gemaakt.
Oh, de grote groepen aan de top van deze technologieën die ter goeder naam en faam bekendstaan — de Apple, Siemens, Samsung… — worden nooit direct betrokken, maar profiteren veel van de lage prijs van coltan die met blote handen door kinderen wordt gedolven.
De Congolese Staat kan alleen een piepklein deel nakijken van de ertsen, diamanten, goud, koper, coltan, mangaan, lood… die het land verlaten zonder geen enkele taks, zonder de Staat de minste inkomen op te leveren.
Maar als er mensen vandaag op straat komen, is het omdat de crisis ook Congo treft. De economische achteruitgang in de rijke landen vermindert de vraag in ertsen en de prijzen dalen. Volgens de Afrikaanse pers zouden er 13 000 banen verloren zijn in de mijnsector in Congo waar de officiële werkloosheid de 50% overschrijdt. En dit zijn alleen de officieel geregistreerde banen. Voor de talrijke delvers in het oosten van het land wordt hun lot erger, telkens de prijs voor een kilo erts daalt. Daarmee devalueert de Congolese frank zeer snel. Dit betekent dat miljoenen gezinnen van overleven naar hongersnood overgaan.
Diezelfde achteruitgang van de mijnsector wordt hier door de Caterpillar groep beroepen om de sluiting van zijn vestiging in Gosselies te rechtvaardigen. Natuurlijk is de ellende van de werkers van hier, zelfs in de werkloosheid, niet te vergelijken met die van de werkende mensen in Congo. Maar die heeft dezelfde oorzaak: een absurd en onmenselijk systeem, waarin de winst van een paar op de belangen van de meerderheid van de bevolking primeert.
Het maken van bulldozers is misschien niet meer interessant voor de aandeelhouders van Caterpillar die hun dividenden willen zien blijven stijgen, maar Congo kent een ernstig gebrek aan zulke machines! Er zijn wegen en spoorwegen te bouwen, rivieren die bevaarbaar moeten worden, mijnen die op een veiligere en menselijkere manier zouden kunnen worden uitgebaat, terwijl kinderen naar school zouden kunnen gaan! Maar dit is niet rendabel, dit interesseert hen niet! Dan sluiten ze fabrieken en gooien ze de werkers op straat!
Om de toestand om te keren, om wat de bevolkingen nodig hebben te produceren, is er geen andere manier dan de kapitalisten te onteigenen. Dit is de enige manier om hen tegen te houden volledige regio’s te verwoesten en de fabrieken te vernielen waarvan de mensheid nodig heeft!