Afgelopen weekend kwam de G7-groep van ’s werelds zeven machtigste Staten
bijeen in Hiroshima, Japan, een stad die op 6 augustus 1945 in een flits werd
vernield door een Amerikaanse atoombom. De vertegenwoordigers van de
Verenigde Staten, Canada, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Italië,
Japan en de Europese Unie toonden hun ernstige gezichten voor de camera’s van
de wereld… alvorens terug te keren naar de agenda: oorlog! Economische oorlog
en simpelweg oorlog.
Wat een hypocrisie! De leiders van de Verenigde Staten doen zich voor als de
hoeders van de vrede tegen het Rusland en China van Poetin, maar zij zijn de
enige grootmacht die de atoombom heeft gebruikt: 140.000 doden in Hiroshima
en drie dagen later 60.000 in Nagasaki!
De twee bommen op deze volkssteden van Japan, die de oorlog al hadden
verloren, en de golven van “klassieke” Amerikaanse bombardementen, met name
op de arbeiderssteden Dresden, Hamburg, Berlijn… die 2 of 3 keer zoveel burgers
verpletterden en verbrandden, waren bedoeld om de bevolking te terroriseren, om
te voorkomen dat deze 2e Wereldoorlog zou eindigen zoals de 1e, met
arbeidersrevoluties zoals in Rusland.
Het was ook een bevestiging dat de Verenigde Staten de echte winnaar van de
oorlog waren en voortaan de dominante macht en politieman van de wereld
zouden zijn.
Vandaag zijn de vijanden van gisteren, het Japanse, Duitse en Amerikaanse
kapitalisme, bondgenoten tegen Rusland en China. Zogenaamd voor de vrede
lanceren de kapitalistische heersers intensieve wapenprogramma’s, leveren ze
steeds meer dodelijke wapens aan het anti-Russische Oekraïense regime van
Zelensky en vermenigvuldigen militaire bases rond China.
Oorlog is een integraal onderdeel van het kapitalistische systeem, gebaseerd op
concurrentie en winstbejag. De militaire confrontatie ligt in het verlengde van de
voortdurende economische oorlog tussen de kapitalistische trusts om de controle
over grondstoffen, productieketens en markten op wereldschaal.
De oorlog in Oekraïne is geen uitzondering. Europese en Amerikaanse leiders
verklaren dat zij een klein land moeten verdedigen dat wordt aangevallen door zijn
machtige buurman. Alsof Oekraïne niet al minstens dertig jaar het toneel is van de
confrontatie tussen de VS en Rusland! Alsof het kapitalistische kamp achter de
NAVO de Oekraïense troepen belangeloos uitrustte, trainde en informeerde!
Het Rusland van Poetin is net als het China van Xi Jinping of zelfs het Oekraïne
van Zelensky een dictatuur. Maar dat is niet de reden voor de oorlog tegen
Rusland en de aan China opgelegde handelsbeperkingen. Dit is slechts het
gevolg van de economische rivaliteit tussen deze grootmachten. De arbeiders
hoeven geen partij te kiezen voor een van beide, ze moeten vechten tegen hun
regering, die ook betrokken is bij de oorlog, en zich voorbereiden op de
omverwerping van het kapitalistische systeem dat hiervoor verantwoordelijk is.
Ook hier, in een rijk land waar het aantal multimiljardairs voortdurend toeneemt,
wordt een oorlog gevoerd. Het is de oorlog van de burgerij tegen de arbeiders,
tegen de arbeiders in de fabrieken, de bedienden in de winkels, in het vervoer, in
de ziekenhuizen, in het onderwijs… en tegen de vluchtelingen uit de arme landen,
die de armste van de bevolking zijn.
Het kapitalisme brengt meerdere dictaturen voort! Het voedt eindeloze oorlogen in
Afrika, het Midden-Oosten en Azië, en doet dat nu weer in Europa. Het stort hele
regio’s in de armoede en verdrijft honderden miljoenen vrouwen, mannen en
kinderen uit hun huizen en maakt van hen paria’s. Het is een permanente sociale
oorlog tegen de volkeren die regelmatig tot pure oorlog leidt.
Ook al is België geen beslissende macht, zijn regering is volledig betrokken bij de
voorbereiding van de oorlog, samen met de andere Westerse mogendheden; een
oorlog die niet zal zijn voor de zogenaamde democratische waarden, maar om de
handhaving van hun systeem van overheersing op te leggen. Het is aan ons om
nee te zeggen tegen deze kapitalistische orde, die voor ons vandaag de
verslechtering van onze levensomstandigheden betekent en morgen misschien
het meeslepen in een oorlog.
De oplossing tegen deze barbarij kan alleen van de gewone mensen komen, van
de werkers die de enige klasse vormen die de macht uit de handen van de
kapitalisten kan rukken en een wereld kan bouwen zonder uitbuiting en zonder
oorlog voor de markten, die tot simpelweg oorlog leidt.