Charles Michel, Premier van de federale regering in lopende zaken, heeft verklaard via de pers te hebben ontdekt dat Proximus van plan is 1 900 loontrekkenden aan de deur te zetten. Waar of niet waar, in ieder geval “vraagt hij aan het bedrijf naakte ontslagen te vermijden”! Maar de regeringen hebben al enkele jaren de privatisering van Proximus gestart en alle tussenkomst van de Staat in het beheer ervan afgeschaft, hoewel hij nog voor 53% aandeelhouder is!
Daar zit de waarheid! Het zijn niet de verkozen regeringen die regeren, maar de grote aandeelhouders die hun belangen opleggen via de raden van besturen van de bedrijven. En deze privé belangen van de miljonairs en miljardairs zijn in complete tegenstelling met de belangen van de hele bevolking.
Wat zullen de 1 900 ontslagenen worden, ook al het niet over naakte ontslagen gaan? Ze zullen zich bij de massa werklozen aansluiten! En zelfs met een brugpensioen zullen ze een deel van hun inkomens verliezen. En het zijn evenveel jongeren die geen baan zullen vinden.En in het onwaarschijnlijke geval dat de directie van Proximus de aangekondigde 1 250 banen zou creëren, kan men zeker zijn dat ze niet onder de dezelfde voorwaarden als vandaag aangeworven zullen worden. En in ieder geval zou dat totaal niet kloppen.In 21 jaar heeft Proximus al meer dan 12 000 banen geschrapt. Hiervan komt een deel van de werkloosheid die op de werkers weegt.
Vorig jaar zijn nog bijna meer dan 500 miljoen euro winst aan de aandeelhouders uitgedeeld, wat de betaling van 1 900 lonen gedurende 5 of 6 jaar mogelijk zou maken.Aan geld ontbreekt het dus niet!
Men kan op geen enkele regering rekenen, in deze maatschappij die door de rijksten bestuurd wordt en in hun eigen belangen.Al de regeringen hebben tot de privatisering van Proximusbijgedragen, met de medeplichtigheid van alle partijen, socialisten, liberalen, christendemocraten, aan beide kanten van het land.
Daarom moeten de werkers, van Proximus natuurlijk en ook van andere bedrijven, overtuigd worden dat er geen andere oplossing is dan een krachtsverhouding te bouwen ten voordeel van de werkers om de ontslagen te verbieden.
Maar dit is niet het enige probleem op de dagorde. De mobilisatie en de betogingen van de Gele hesjes, hier en in Frankrijk, hebben de nodige verhoging van de lonen en pensioenen aangetoond. Velen van diegenen die de rotonden hebben bezet, hebben vastgesteld dat het, boven de taksen op brandstoffen, over de lonen en pensioenen gaat die te laag zijn.
Om de woede te proberen te kalmeren heeft de federale regering beslist om de indexering van benzine tot 2019 te bevriezen. Maar dit is te weinig en dit geeft geen antwoord op het probleem van gepensioneerden die zelfs geen wagen kunnen kopen, noch op de problemen van al de werkers van wie de lonen niet meer voldoen.
Net nu hebben de patronale en syndicale federaties de traditionele loononderhandelingen gestart. Maar het begint slecht want, hoewel het patronaat heeft laten weten dat hij een beetje zou toegeven, plannen de vakbonden alleen over een verhoging rond 1,5% te onderhandelen, naast baremische en indexaanpassingen. Gezien de berekening van de index zeer onderschat wordt, zou dit betekenen dat de lonen alleen met 0,5 à 1% zouden stijgen in vergelijking met de inflatie, voor de twee komende jaren! En gezien deze verhoging alleen een maximum en geen verplichting is voor de bazen, zou er in veel bedrijven gewoon geen loonsverhoging komen! De overeenkomst voor 2017-2018 in ieder geval heeft de directie van Delhaize bijvoorbeeld niet tegengehouden om premies te schrappen en zo de lonen met 300 € te verminderen!
In werkelijkheid ontbreekt het tussen 400 en 600 € per maand, op de lonen en de pensioenen, al was het maar om alles in te halen wat de jongste jaren verloren is met de bezuinigingspolitiek van de opeenvolgende regeringen.In tegendeel zijn tezelfdertijd de winsten van de bazen en aandeelhouders van de banken en bedrijven van het dak gegaan. De winsten stijgen omdat de lonen en pensioenen verminderd zijn! Awel, dit kan niet meer duren. Is de beweging van de Gele hesjes de aanzet van een ruimere mobilisatie, met meer werkers, in het bijzonder in de grote bedrijven? Niemand weet het! Maar dit is wat men moet voorbereiden, want het is nodig om een einde te maken aan deze wettelijke diefstal van de rijkdom die de werkers met hun werk creëren. Temeer daar de kapitalisten niets anders doen met deze opgestapelde rijkdom dan financieel speculeren, wat de wereld dan leidt tot rampzalige crisissen.