In deze gemeentelijke en provinciale verkiezingen zijn de regeringspartijen door de kiezers gestraft: MR, N-VA en CD&V gaan achteruit, samen met sp.a en PS, hoewel ze tegenwoordig geen minister hebben. De kiezers die de N-VA heeft verloren, zijn vaak naar het Vlaams Belang teruggegaan, en hij komt sterker uit de bus.
Maar het zijn vooral de groene partijen en de PVDA/PTB die de ontevreden kiezers van de regeringspartijen hebben aangetrokken. Zo verkrijgt de PTB/PVDA verkozenen in meer steden in Vlaanderen, scoort ze bijzonder goed in Brussel en wordt ze de tweede partij achter de PS in enkele grote steden van Wallonië.
De PTB/PVDA wordt zo aan de onderhandelingstafel door de PS in Charleroi uitgenodigd, en ook in Herstal, La Louvière, Molenbeek… In Charleroi stelt Paul Magnette ook voor om de post van schepen van wonen te geven door te verklaren dat de PTB “haar verantwoordelijkheid moet nemen en compromis moet sluiten”.
Wat Magnette “verantwoordelijkheid nemen” noemt, is het beheren van de bezuinigingspolitiek op gemeentelijk niveau, ten nadeel van de bevolking en ten voordeel van het patronaat. Deze politiek ten dienste van de kapitalisten wordt al meer dan 100 jaar door de PS gevoerd. Dit heeft als gevolg gehad dat talrijke leiders van de PS zich als bazen gedragen en de budgetten ter hun beschikking beheren om zich persoonlijk te verrijken. Aanvaarden grote gemeenten met de PS te besturen, is aanvaarden een radertje van de patronale politiek te worden.
Dit is bijna boerenbedrog, want noch Charleroi, noch de andere steden die door de werkloosheid geteisterd zijn, en waar de PTB/PVDA zich voorgeteld heeft, hebben de budgetten om openbare woningen te bouwen.
Het geld om kwaliteits- en betaalbare woningen te bouwen bestaat. Het geld bestaat ook om iedereen een baan te garanderen, samen met een loon om deftig te leven, zonder sociale hulp en sociale woning te moeten zoeken. Maar dat geld zit in de handen van de rijke aandeelhouders van de grote bedrijven van de BEL20 die vorig jaar hun winsten met 56% hebben verhoogd.
Het doel hebben “de rijken te doen betalen”, een oud motto van de PVDA, is dringend voor de werkende mensen die vermorzeld worden door de werkloosheid, de lage lonen en pensioenen, de verslechterde arbeidsomstandigheden. De krachtsverhouding die nodig is voor een beleid dat “breekt” met het bestuur van de traditionele patronale politiek, zit niet in de stembussen en nog minder in de regeringen, maar in algemene en bewuste strijd van de werkende mensen.
Om de rijkdom die gemaakt is door de werkers en gestolen is door de aandeelhouders van de grote bedrijven en banken, moet men klaar zijn om de echte macht aan te vallen, die van de kapitalistische klasse. De kapitalisten beweren dat ze de middelen niet hebben om aan te werven of de lonen te verhogen. En ze verbergen zich achter het zakengeheim. Daarom zullen de werkers zelf hun controle moeten opleggen op de boekhouding van de bedrijven en van de banken. Dit vooruitzicht van strijd gaat vandaag tegen de stroom in en spreekt een minderheid aan. Maar de verergering van de economische crisis en van de politieke crisissen die hier de gevolgen van zijn, gaat dat vooruitzicht opnieuw op de agenda zetten.
Omdat de PTB/PVDA kiezers wilde winnen zonder zich tijdens de campagne tegen de electorale illusies te verzetten, heeft die zich in een toestand geplaatst waar ze zich moet inlaten met de PS… of een groot deel van haar kiezers moet teleurstellen.
De PTB krijgt een groot deel van haar doorbraak van de syndicale kringen, vooral het ABVV. Het Waalse ABVV, dat nog steeds sterke banden heeft met de PS, eist constant “linkse meerderheden” PS-PTB-Ecolo in de grote steden vandaag en in de gewestelijke en federale regeringen morgen. Met de illusie dat de PS met zo’n alliantie de belangen van de werkers zou verdedigen.
Het vooruitzicht dat een nieuwe linkse meerderheid het leven van de werkers zou verbeteren, is maar een bedrog! Het programma van de volgende regering is al door de VBO geschreven en men kent de inhoud ervan: “nog meer winst ondanks de crisis”. Een programma dat de verarming van de werkende mensen betekent. Een post van schepen in een grote stad aanvaarden, een post van minister aanvaarden, is aanvaarden de politiek van de kapitalistische klasse uit te voeren. Net zoals Syriza in Griekenland het doet. De PVDA/PTB, als ze zich laat doen, zal geen uitzondering op de regel maken.
Als de verkiezingen voorbij zijn, blijven patronaat en regeringen hun klassenoorlog voeren tegen de werkende mensen. De militanten die de versterking van de kamp van de werkers wensen, moeten de werkers helpen om een klare blik te krijgen op de vallen, in het bijzonder van de verkiezingen, en om hen voor te bereiden voor de strijd, tot het omverwerpen van het kapitalisme.