Tegenover de aanvallen van het patronaat en van de regering moeten de werkers hun eigen eisen stellen

Na de geslaagde betoging van 16 mei voor de pensioenen hebben de syndicale leidingen de traditionele onderhandelingen met het patronaat hervat. De betoging zou een begin kunnen zijn geweest van een mobilisatie en in plaats hiervan spreken de syndicale leiders met het patronaat over de zware beroepen om te bepalen wie het recht zal krijgen minder laat op pensioen te vertrekken. Maar aanvaarden te discussiëren over de voorwaarden van de pensioenhervorming, dat is al het principe hiervan aanvaarden!

Nochtans kan deze « hervorming » helemaal niet aanvaard worden. De minister van pensioen herhaalt en herhaalt dat deze hervorming onze pensioenen, die bedreigd worden door de vergrijzing, zal redden. Dit zou zelfs sociale vooruitgang met zich meebrengen!

Langer moeten werken voor een kleiner pensioen, is natuurlijk het tegendeel van sociale vooruitgang! En dit is absoluut niet de vergrijzing van de bevolking die de pensioenen bedreigt. Technologische vooruitgang heeft de levensverwachting verbeterd? Des te beter! Dezelfde technologische vooruitgang maakt het ook mogelijk voor de werkers veel meer rijkdom te produceren in veel minder tijd. Het probleem is dat deze belangrijke productiviteitsstijging bijna volledig in beslag wordt genomen door de kapitalistische klasse. In plaats van de stijging van lonen en pensioenen mogelijk te maken veranderen deze productiviteitsstijging in winsten, dividenden en grote fortuinen die de speculatie voeden en in krachs eindigen.

Vechten voor correcte lonen en pensioenen, dat is sociale vooruitgang!

De syndicale leiders leggen ons uit dat de pensioenhervorming, mochten zij niet aan de onderhandelingstafel zaten, al goedgekeurd zou zijn. Voor hen gaat het om hun plaats te behouden aan de onderhandelingstafel. Niet om een krachtsverhouding te bouwen, de enige manier om bazen en regeringen terug te dringen.

Inderdaad heeft de regering Michel, door vanaf het begin het optrekken van de pensioenleeftijd naar 67 aan te kondigen, aan de syndicale apparaten betekent dat hij klaar stond om zonder hen te beslissen. Maar dat is eigenlijk wat hij altijd heeft gedaan telkens de « sociale overleg » niet uitmondde in het resultaat dat verwacht werd door het patronaat! Dit is onder andere het geval geweest voor de wet Peeters die een einde heeft gemaakt aan de 38-urenweek.

En dit is ook de enige uitweg voor de huidige onderhandelingen: ofwel geven de vakbonden op voor het patronale kamp, ofwel zal de regering alles oplossen in het voordeel van het patronaat! En zelfs als ze sommige categorieën werkers minder laat op pensioen laten vertrekken, met schamele pensioenen, riskeren zij onzekere jobs te moeten aanvaarden om na hun pensioen te kunnen overleven! Dit is al het geval voor veel gepensioneerden in Duitsland waar het puntensysteem in het begin van de jaren 2000 door de regering Schröder is ingevoerd.

Het is tevergeefs te geloven dat het patronaat overtuigd kan worden. Om zijn winsten te behouden in deze stagnerende economische toestand neemt het patronaat in de zakken van de werkers en verscherpt hij de uitbuiting. In de bedrijven doen de bazen dat door te ontslaan, door de werklast van zij die overblijven te verhogen en door de lonen te verminderen. De regering neemt op zich om onze pensioenen naar hun kluizen over te dragen, samen met het overheidsgeld dat tot de sociale diensten, de scholen, diende…

Ja, het patronale kamp leidt een echte klassenoorlog tegen ons en het is hun winst OF onze lonen! De syndicale leidingen kunnen zich misschien tevredenstellen met het babbelen met bazen die niets zullen opgeven, maar voor de werkers en de militanten in de bedrijven en in de openbare diensten, gaat het erom zich voor te bereiden voor zijn leven te strijden, voor zijn loon en zijn baan!

Tegenover het programma van de kapitalistische klasse « maximale winsten en na ons de zondvloed », hebben de werkers ook een programma met hun eigen eisen: iedereen moet een loon en een pensioen krijgen waarmee hij deftig kan leven. We zijn zij die de winsten maken die de kapitalistische klasse in beslag neemt, die moeten dienen tot het garanderen van correct werk, loon en pensioen voor alle werkers! We hoeven ons niet gedeisd te houden!

Door voorwaarts te gaan met de fierheid van de klasse die alles produceert en die alles kan, die talrijk is overal in de wereld en aan de basis staat van alle rijkdom, zullen de werkers de kapitalistische klasse niet alleen kunnen terugdringen, maar ook schone lei maken van hun oude rotten wereld!