Op zondag 25 februari in Brussel hebben bijna 10.000 betogers uit het hele land het repressieve beleid van de regering tegenover de migranten aangeklaagd.
Pubers gedwongen in de winterkou buiten te slapen, die door de politie gepest en mishandeld worden. De politie die midden in een cultureel evenement tussenkomt om de kunstenaar en andere mensen aan te houden en uit te wijzen. Kinderen die van scholen verdwijnen omdat ze met hun gezin aangehouden worden en in gesloten centra opgesloten worden om dan uitgewezen te worden. Een wet die de politie in staat zal stellen officieel te doen wat ze al tersluiks doet: in de huizen komen van de mensen die de kans niet hebben over een Belgisch paspoort te beschikken of bij de mensen die hen herbergen komen… Ja, dat allemaal is schandelijk!
Al diegenen die betoogd hebben, hebben gelijk om dat onmenselijk beleid aan te klagen en te tonen dat die niet zal kunnen met hun instemming.
De kwestie van de migranten is niet alleen een humanitaire kwestie. Dit is een politieke kwestie, een kwestie die alle werkers treft, al de bevolking.
Dit is Bart De Wever zelf die het herinnert wanneer hij, namens de N-VA en met de goedkeuring van de hele regering, beweert dat de opvang van de migranten nadelig zou zijn voor het behoud van de Sociale zekerheid.
Zo hypocriet!
Neen, het zijn niet de migranten die bezig zijn de Sociale zekerheid te ontmantelen, dit is de regering! Dit is de regering die de sociale bijdragen van de werkgevers heeft verlaagd: van 33% naar 25% van de loonmassa. Dit is de regering die de pensioenen verlaagt en die 3 miljard besparingen maakt in de gezondheidszorg, samen met 1,6 miljard euro op de werkloosheidsuitkeringen, uitkeringen die de N-VA in de tijd zou willen beperken!
De ministers zijn altijd bereid om druk uit te oefenen op de werkers, om lonen en pensioenen te verlagen, de onzekerheid te verhogen, terwijl ze de winsten van de grote bedrijven rechtvaardigen, ook als die ontslaan terwijl ze winst maken.
En het zijn deze mensen die ons willen doen geloven dat de migranten een gevaar zijn! Maar dat zijn zij, de kapitalisten, die ons levensstandaard, onze bestaan bedreigen!
Ze zouden ons willen doen geloven dat de grenzen ons beschermen? De grenzen zijn alleen nuttig voor de burgerij en het patronaat! Ze hebben de werkers altijd verdeeld.
Ze zouden ons willen doen geloven dat om de Sociale zekerheid te redden, waarvan het principe zelf solidariteit is, solidariteit verboden zou moeten worden? Het tegenovergestelde is waar!
Als de kapitalisten, met tegenzin, een paar toegevingen aan de werkers hebben gedaan door de Sociale zekerheid op te richten, is het omdat ze bang waren. Bang van een arbeidersklasse die na de Russische revolutie van 1917 had getoond dat haar opstand en haar strijd boven de grenzen konden verspreiden en het kapitalisme omverwerpen om een socialistische maatschappij te bouwen.
En als we onze huidige levensstandaard niet willen verliezen, is het de weg naar strijd, door de arbeiderssolidariteit, door de internationale solidariteit, die we opnieuw moeten vinden.
Dit is niet voor niets dat de regering, parallel met de aanscherping van de repressie tegen de migranten, haar aanval tegen de rechten van de werkers, zoals het stakingsrecht, intensiveert.
Dat gaat samen. Of ze van hier of elders komen, zijn de werkers altijd de doelwit, omdat het over de belangen van de uitbuiters gaat. Ze verrijken zich ten koste van de werkers en hun uitbuiting kent geen grenzen! Door de migranten aan te pakken, pakken ze eigenlijk de hele arbeidersklasse aan, al diegenen die een loon nodig hebben om te leven!
Daarom zijn de migranten onze klassenbroeders! En we moeten hen als zodanig opvangen. Net als alle werkers moeten ze het recht hebben om vrij te verkeren en zich vrij te vestigen!
Het zijn de kapitalisten, en die van hier in eerste instantie, die men moet tegenhouden onze levenstandaard hier af te bouwen, en de landen daar te plunderen en te vernielen met hun oorlogsmateriaal dat de miljarden verzwelgt die dan in de scholen ontbreken! En dat zal men samen kunnen doen!