Nog twee weken geleden hoorde men overal verklaringen vol optimisme over de wereldeconomie. Maar vorige week, boem, een paniekgolf heeft alle beurzen in de wereld door elkaar geschud.
Dit zou een gevolg geweest zijn van het bekendmaken van economische statistieken over een daling van de werkloosheid en de stijging van de lonen in de Verenigde Staten. Dit is wat de “markten” dus als slecht nieuws beschouwen, want het zou een stijging van de rentevoeten met zich meebrengen van de kapitalen die door de Amerikaanse centrale bank worden gegeven, zeggen de economisten!
Is dat een kleine “correctie”, zoals ze zeggen, of het begin van de volgende grote krach waarvan iedereen weet in dat wereldje van beurshandelaars en kapitalisten dat die vroeger of later gaat gebeuren? Niemand is in staat om het te zeggen.
Er zijn natuurlijk “deskundigen” die geruststellend willen zijn, ook omdat pessimistische voorspellingen van hun kant ertoe kunnen bijdragen de paniek te verergeren en verwoestende sneeuwbaleffecten te ontketenen.
Maar eigenlijk weten deze “deskundigen” er niets van, niet meer dan geen enkele andere “speler” op de Beurs. Want niemand in deze casino kent het spel van de anderen. Met al deze elementen samen krijg je een boel mensen die achter geruchten lopen en miljarden verplaatsen, de enen om te proberen die in veiligheid te brengen, de anderen om van de toestand te profiteren en iets groots te wagen.
Dit is pure waanzin en een enorm grote verspilling: alleen voor deze week zouden al 6 000 miljard dollars in rook opgegaan zijn, bijna de helft van de rijkdom die in één jaar in de Europese Unie wordt gemaakt.
Men zou van zoiets kunnen lachen. Het zijn maar rijken die hun geld verliezen.
En de financiële wereld lijkt inderdaad steeds verder te hangen van de werkelijke economie. De speculatie creëert geen rijkdom, ze verplaatst ze van de ene eigenaar naar de andere.
Maar deze rijkdom heeft toch een afkomst: het werk van honderden miljoenen loontrekkenden in de wereld. En wat de miljardairs op de Beurs verliezen, gaan ze proberen terug te krijgen ten koste van de werkers, via loonverlaging en verergering van de uitbuiting.
Wat zullen dan deze verloren 6000 miljard veroorzaken? Hoeveel extra tendinitis en burnouts, hoeveel extra kinderen die op een onmenselijke manier uitgebuit zullen worden?
Sinds enkele decennia wordt het grootste deel van de winsten niet meer in nieuwe fabrieken en in nieuwe productiemiddelen geïnvesteerd. De kapitalisten zien er geen belang in, want de consumptie van de rijke landen stagneert: er zijn al te veel wagens, telefoons, enz. en hun verkoop is onzeker.
En de ruime delen van de wereldbevolking van wie de basisbehoeften niet voldaan zijn — eten, water, woning, school, vervoermiddelen, wegen, tractors, gezondheid — dat interesseert de kapitalisten helemaal niet. De armen die niet kunnen betalen, behoren simpelweg niet tot hun markt!
Bij gebrek aan werkelijke investeringen is het de speculatie die door de miljarden wordt gevoed. Deze miljarden die beschikbaar zijn in de banken, in de grote bedrijven en op de rekeningen van de rijken. De speculatieve stroom zwelt steeds meer en veroorzaakt steeds hogere golven, die de hele economie kunnen verzwelgen.
De seconden die op de assemblagelijnen worden weggenomen, de miljoenen banen die geschrapt worden om diegenen die overblijven nog meer uit te knijpen, de loontrekkenden die honger lijden in de arme landen, de pensioenen van de werkers die opgeofferd worden in de rijke landen, de arbeidsters die in Azië op hun 25 gewoon kapot zijn, … Al dat menselijk werk wordt door het kapitalistische systeem verspild in de financiële speculatie die op één of ander moment zal ineenstorten en daardoor een nieuwe economische crisis veroorzaken.
Daarom hebben de werkers geen enkele reden om de opofferingen die patronaat en regeringen willen opleggen, te aanvaarden. Integendeel: er moet strijd komen om verhogingen van loon en pensioen te verkrijgen, om het patronaat te verplichten aan te werven en de Staten te verplichten banen die correct betaald worden in de openbare diensten te creëren.
Maar de enige manier om definitief een einde te maken aan de waanzin van het kapitalisme, is de kapitalisten te onteigenen. De bedrijven en de Staatsmacht moeten onder controle komen van de werkers. Als ze door de werkers collectief worden geleid, zullen de enorm grote technologische middelen waarover mensheid vandaag beschikt, uiteindelijk de behoeften van iedereen kunnen voldoen. En de economie zal onderworpen worden aan de collectieve en rationele beslissingen van de bevolkingen, en niet meer aan die van blinde en absurde markten. Ja, de toekomst van de mensheid is het communisme!